metoda vojty

Jest to metoda usprawniania ruchowego, czyli terapia odruchowej lokomocji. Została stworzona w latach 60-tych przez czeskiego neurologa dziecięcego Vaclava Vojtę.
Terapia Vojty polega na stymulacji punktów zlokalizowanych w odpowiednich strefach na ciele. Ogromne znaczenie ma pozycja, w której wykonywana jest taka rehabilitacja, strefy i kierunek stymulacji. Rehabilitacja metodą Vojty ma za zadanie doprowadzić do reakcji podporowo-wyprostnych, a przez to do odruchowej lokomocji.

 

Wzorce ruchowe mają bardzo określone cechy i są potrzebne do prawidłowego rozwoju motorycznego niemowląt i dzieci. Wczesna rehabilitacja ma za zadanie uniknięcie utrwalenia się patologicznych wzorców ruchowych u pacjentów z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego. Metoda ta bazuje na zasadzie odruchowej lokomocji. Reakcje ruchowe podczas terapii są uwalnianie bez świadomości pacjenta. 

 

Rehabilitacja metodą Vojty jest stosowana u wcześniaków, niemowląt i dzieci starszych z zaburzeniami neurologicznymi, np. z MPD, zespoły genetyczne, a także przy uszkodzeniach splotu barkowego, kręczach szyi, asymetrii ułożeniowej itp.

 

Efekty terapii są uzależnione od tego, jak duże są uszkodzenia i jak szybko została wdrożona rehabilitacja ruchowa (na jakim etapie rozwoju ruchowego jest dziecko). Ważne, aby rehabilitację zastosować jak najwcześniej. W przeciwnym wypadku dojdzie do utrwalenia patologicznych wzorców ruchowych (wzorców motorycznych) u dzieci i fiksacja OUN na nich.

METODA VOJTY U DZIECI

Aby aktywować mięśnie, narządy do pracy stosuje się odpowiednie pozycje ułożeniowe, co w połączeniu ze strefą
i kierunkiem strefy daje właściwą reakcję. Ćwiczenia Vojty na początku wykonuje fizjoterapeuta dziecięcy.
Czas trwania 25-30 minut. Terapeuta ustala cel i problem główny na dany moment oraz uczy rodziców stymulacji
do wykonywania w domu 3-4 razy dziennie. Poprzez regularność i powtarzalność terapii jesteśmy w stanie wpłynąć
na zmianę wzorca ruchu z patologicznego na fizjologiczny i reakcje podporowo-wyprostne. Dziecko w trakcie sesji krzyczy lub bardzo się męczy ze względu na ogromny wysiłek, który jest uruchamiany do prawidłowego rozwoju ruchowego. Rodzice są zobligowani zachować wówczas spokój i pełne zaufanie do terapeuty, który wie co robi, ponieważ nastrój  rodzica przenosi się też na małego pacjenta.